Stephen Hawking ένα μοναδικό μυαλό αξεπέραστο!

Ο Στίβεν Γουίλιαμ Χόκινγκ (8 Ιανουαρίου 1942 – 14 Μαρτίου 2018) ήταν διάσημος θεωρητικός φυσικός, κοσμολόγος και συγγραφέας, γνωστός για το πρωτοποριακό του έργο σχετικά με τις μαύρες τρύπες, τη φύση του σύμπαντος και την προέλευση του σύμπαντος. Παρά τις σοβαρές σωματικές προκλήσεις που οφείλονταν στην ασθένεια των κινητικών νευρώνων, έγινε ένας από τους επιστήμονες με τη μεγαλύτερη επιρροή του 20ου και των αρχών του 21ου αιώνα.

Πρώιμη ζωή και εκπαίδευση: Ο Στίβεν Χόκινγκ γεννήθηκε στην Οξφόρδη της Αγγλίας από τον Φρανκ και την Ίζομπελ Χόκινγκ. Ο πατέρας του ήταν ιατρικός ερευνητής και η μητέρα του γραμματέας. Ο Χόκινγκ είχε δύο μικρότερες αδερφές, τη Μαίρη και τη Φιλίπα. Ως παιδί, έδειξε από νωρίς μια γοητεία με τις επιστήμες και τα μαθηματικά, ενώ ενδιαφερόταν επίσης για την κλασική μουσική και το βιολί.

Ο Χόκινγκ φοίτησε στη Σχολή του Σεντ Άλμπανς και, παρά την έλλειψη ενθουσιασμού του για επίσημες σπουδές στα πρώτα του χρόνια, διέπρεψε στα μαθηματικά και τη φυσική. Εισήλθε στο University College της Οξφόρδης το 1959 για να σπουδάσει φυσικές επιστήμες, όπου ανέπτυξε τη φήμη για τη λαμπρότητά του και το έντονο ενδιαφέρον του για τη θεωρητική φυσική.

Αργότερα, ο Χόκινγκ ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, όπου εργάστηκε υπό την επίβλεψη του διακεκριμένου κοσμολόγου Ντένις Σιάμα. Το 1965 ολοκλήρωσε το διδακτορικό του. διατριβή για τις ιδιότητες των ιδιομορφιών στην κοσμολογία, αποκτώντας το πτυχίο του στη θεωρητική φυσική.

Νόσος Κινητικού Νευρώνα και Διάγνωση ALS: Το 1963, κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών του σπουδών στο Κέμπριτζ, ο Χόκινγκ άρχισε να αντιμετωπίζει αισθητά σωματικά συμπτώματα, όπως αδεξιότητα και μπερδεμένη ομιλία. Τελικά διαγνώστηκε με αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση (ALS), μια σπάνια και εξουθενωτική ασθένεια των κινητικών νευρώνων που οδηγεί σε προοδευτική μυϊκή αδυναμία και παράλυση.

Τη στιγμή της διάγνωσής του, οι γιατροί προέβλεψαν ότι του έμεναν μόνο λίγα χρόνια ζωής. Αυτή η καταστροφική είδηση ​​είχε βαθύ αντίκτυπο στον Χόκινγκ, αλλά τον παρακίνησε επίσης να συνεχίσει την έρευνά του με νέα αποφασιστικότητα, καθώς ήθελε να συνεισφέρει σημαντικά στην επιστήμη πριν τελειώσει ο χρόνος του.

Ακαδημαϊκά επιτεύγματα και καριέρα: Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η έρευνα του Χόκινγκ για τις μαύρες τρύπες του κέρδισε σημαντική αναγνώριση. Ανέπτυξε την έννοια της ακτινοβολίας Hawking, η οποία πρότεινε ότι οι μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να εκπέμπουν σωματίδια και ενέργεια, σε αντίθεση με την προηγούμενη πεποίθηση ότι τίποτα δεν μπορούσε να ξεφύγει από τη βαρυτική τους έλξη. Αυτή η πρωτοποριακή ανακάλυψη έφερε επανάσταση στο πεδίο της θεωρητικής φυσικής και είχε βαθιές επιπτώσεις στην κατανόησή μας για τη συμπεριφορά του σύμπαντος.

Το 1974, σε ηλικία 32 ετών, ο Στίβεν Χόκινγκ εξελέγη Μέλος της διάσημης Βασιλικής Εταιρείας, μία από τις υψηλότερες τιμές που μπορεί να λάβει ένας επιστήμονας στο Ηνωμένο Βασίλειο. Έγινε ένα από τα νεότερα άτομα που πέτυχαν αυτή τη διάκριση.

Κατά τη διάρκεια της ακαδημαϊκής του σταδιοδρομίας, ο Χόκινγκ κατείχε διάφορες θέσεις σε αξιόλογα ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένου του Ινστιτούτου Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και του Λουκάσιου Καθηγητή Μαθηματικών (μια θέση που κάποτε κατείχε ο Ισαάκ Νεύτων) από το 1979 έως το 2009.

Εκλαΐκευση της Επιστήμης και Δημόσια Αναγνώριση: Ο Στίβεν Χόκινγκ είχε μια μοναδική ικανότητα να επικοινωνεί περίπλοκες επιστημονικές έννοιες με τρόπο που το ευρύ κοινό μπορούσε να κατανοήσει. Δημοσίευσε πολλά βιβλία best-seller που απευθύνονταν σε μη επιστημονικό κοινό, όπως «A Brief History of Time» (1988), «Black Holes and Baby Universes and Other Essays» (1993), «The Universe in a Nutshell» (2001) και «A Briefer History of Time» (2005). Αυτά τα βιβλία έφεραν το έργο του σε παγκόσμιο κοινό και τον έκαναν γνωστό.

Εκτός από τα βιβλία του, ο Χόκινγκ εμφανίστηκε σε πολλά ντοκιμαντέρ και τηλεοπτικές εκπομπές, ενισχύοντας περαιτέρω την κατάστασή του ως ενός από τους πιο αναγνωρίσιμους επιστήμονες στον κόσμο. Συμμετείχε επίσης σε δημόσιες συζητήσεις και συζητήσεις για επιστημονικά, φιλοσοφικά και κοινωνικά ζητήματα.

Προσωπική ζωή και προκλήσεις: Παρά την επιδείνωση της φυσικής του κατάστασης, ο Stephen Hawking συνέχισε να ασχολείται ενεργά με την έρευνα, τη συγγραφή και τη δημόσια ομιλία. Παντρεύτηκε την Τζέιν Ουάιλντ, μια προπτυχιακή γλωσσομάθεια που γνώρισε κατά τη διάρκεια του χρόνου του στο Κέμπριτζ, το 1965. Το ζευγάρι απέκτησε τρία παιδιά: τον Ρόμπερτ, τη Λούσι και τον Τίμοθι. Δυστυχώς, το άγχος της φροντίδας για τον Χόκινγκ και την αυξανόμενη οικογένειά τους οδήγησε στο διαζύγιο του ζευγαριού το 1995.

Το 1995, ο Χόκινγκ παντρεύτηκε τη φροντιστή του, Ελέιν Μέισον. Ωστόσο, και αυτός ο γάμος αντιμετώπισε δυσκολίες και χώρισαν το 2006.

Φυσική παρακμή και επικοινωνία: Καθώς το ALS του Χόκινγκ προχωρούσε, παρέλυε όλο και περισσότερο και έχασε την ικανότητα να μιλάει. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, άρχισε να χρησιμοποιεί μια συσκευή παραγωγής ομιλίας που λειτουργούσε από έναν μόνο μυ του μάγουλου, η οποία του επέτρεπε να επιλέγει λέξεις και φράσεις που θα εκφωνούνταν από μια ηλεκτρονική φωνή. Αυτή η μέθοδος επικοινωνίας έγινε εμβληματική και αναγνωρίσιμη, δίνοντάς του τη δυνατότητα να συνεχίσει το ακαδημαϊκό του έργο και να μοιραστεί τις ιδέες του με τον κόσμο.

Κληρονομιά και συνεισφορές: Οι συνεισφορές του Stephen Hawking στη θεωρητική φυσική και την κοσμολογία είχαν βαθύ και διαρκή αντίκτυπο στην επιστημονική κοινότητα. Το έργο του για τις μαύρες τρύπες, την ακτινοβολία Hawking και τη φύση του σύμπαντος έχει διευρύνει την κατανόησή μας για το σύμπαν και έχει εμπνεύσει αμέτρητους ερευνητές και φοιτητές σε όλο τον κόσμο.

Πέρα από τα επιστημονικά του επιτεύγματα, η ανθεκτικότητα του Χόκινγκ απέναντι σε σοβαρές σωματικές προκλήσεις λειτούργησε ως έμπνευση για εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν με αναπηρίες. Αψήφησε τις πιθανότητες ζώντας για πάνω από πέντε δεκαετίες με ALS, μια πάθηση που συνήθως έχει πολύ μικρότερο προσδόκιμο ζωής.

Ο Στίβεν Χόκινγκ πέθανε στις 14 Μαρτίου 2018, σε ηλικία 76 ετών, στο Κέιμπριτζ της Αγγλίας. Ο θάνατός του αντιμετωπίστηκε με μια έκρηξη θλίψης και αφιερώματα από την επιστημονική κοινότητα, τους παγκόσμιους ηγέτες και το ευρύ κοινό. Η ζωή και το έργο του συνεχίζουν να γιορτάζονται και να θυμούνται ως απόδειξη της δύναμης της ανθρώπινης διάνοιας, της αποφασιστικότητας και της περιέργειας για τα μυστήρια του σύμπαντος.