Για πολλούς στο Marshall Space Flight Center της NASA στο Huntsville της Αλαμπάμα, μια αγάπη –είτε για το διάστημα, την επιστήμη είτε κάτι άλλο– τους τράβηξε στην καριέρα που βρίσκονται σήμερα. Για τη γεωλόγο Jennifer Edmunson, υπήρχαν πολλοί λόγοι.
Μπορείτε ελεύθερα να αναπαράγεται το άρθρο με μόνη προυπόθεση ενεργό σύνδεσμό προς την πηγή
Η αγάπη της για τη γεωλογία χρονολογείται από την παιδική της ηλικία στην Αριζόνα, παίζοντας στη λάσπη, γοητευμένη από τους πράσινους βράχους του ποταμού που θα έβρισκε και το πώς ταιριάζουν μεταξύ τους. Καθώς μεγάλωνε, η αγάπη της για την αστρονομία την οδήγησε να μελετήσει το ρεγολιθικό και τη γεωλογία της Σελήνης και του Άρη στο μεταπτυχιακό.
Αυτό, με τη σειρά του, την οδήγησε στον Μάρσαλ για το μεταδιδακτορικό της, όπου μελέτησε πώς οι κρουστικές διεργασίες από τις κρούσεις μετεωριτών επηρεάζουν δυνητικά το έργο των επιστημόνων για τον προσδιορισμό της ηλικίας των πετρωμάτων χρησιμοποιώντας διαφορετικά συστήματα ραδιοϊσοτόπων. Την πρώτη της μέρα, χρειαζόταν βοήθεια από το τμήμα πληροφορικής του κέντρου, έτσι γνώρισε τον Τζόελ Μίλερ, τον άντρα που τώρα αποκαλεί σύζυγό της.
«Τον συνάντησα την Πρωταπριλιά και μου ζήτησε να βγούμε την Παρασκευή 13», θυμάται ο Έντμουνσον. «Ήξερα ότι έπρεπε να βρω μια σταθερή δουλειά, έτσι έπιασα δουλειά ως κατώτερος γεωλόγος στην ομάδα προσομοίωσης εδώ στο Marshall. Αυτό έγινε το 2009».
Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, εξακολουθούν να εργάζονται στο Marshall. Τώρα είναι ο ενεργός διευθυντής φάσματος του κέντρου και εκείνη διαχειρίζεται το έργο MMPACT (Moon-to-Mars Planetary Autonomous Construction Technology). Μέσω του MMPACT, ο Marshall συνεργάζεται με εμπορικούς εταίρους και ακαδημαϊκό κόσμο για την ανάπτυξη και τη δοκιμή ρομποτικής τεχνολογίας που μια μέρα θα χρησιμοποιεί σεληνιακό έδαφος και τεχνολογία εκτύπωσης 3-D για την κατασκευή δομών στη Σελήνη.
«Είναι εκπληκτικό να βλέπουμε την ανάπτυξη των διαφορετικών υλικών στα οποία έχουμε δουλέψει», είπε ο Edmunson. «Ξεκινήσαμε με όλη αυτή τη σειρά υλικών και τώρα λέμε: «Εντάξει, ποιο είναι το καλύτερο για την απόδειξη της ιδέας μας;»
Η NASA στοχεύει σε μια αποστολή απόδειξης της ιδέας για την επικύρωση της τεχνολογίας και της ικανότητας μέχρι το τέλος αυτής της δεκαετίας. Αυτή η αποστολή θα περιλάμβανε το ταξίδι στη Σελήνη για τη δημιουργία ενός αντιπροσωπευτικού στοιχείου ενός πεδίου προσγείωσης.
Το MMPACT στοχεύει στην κατασκευή σεληνιακής υποδομής χρησιμοποιώντας τα υλικά που είναι άμεσα διαθέσιμα στη Σελήνη. Αυτή η διαδικασία, γνωστή ως επιτόπια χρήση πόρων, επιτρέπει στους μηχανικούς της NASA να χρησιμοποιούν σεληνιακό ρεγόλιθο, λεπτόκοκκα πυριτικά ορυκτά που πιστεύεται ότι είναι διαθέσιμα σε ένα στρώμα βάθους μεταξύ 10 και 70 ποδιών στη σεληνιακή επιφάνεια, για την κατασκευή διαφορετικών δομών και στοιχείων υποδομής.
Ωστόσο, ο ρεγόλιθος δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί όπως το τσιμέντο εδώ στη Γη, καθώς δεν θα στερεοποιηθεί στο περιβάλλον χαμηλής πίεσης. Έτσι, η Edmunson και η ομάδα της εξετάζουν τώρα τα μικροκύματα και την τεχνολογία λέιζερ για τη θέρμανση του ρεγόλιθου για τη δημιουργία στερεών δομικών υλικών.
Μετά την επιτυχή κατασκευή ενός πεδίου προσγείωσης πλήρους κλίμακας στη Σελήνη, το MMPACT πιθανότατα θα επικεντρωθεί σε μια κάθετη δομή, όπως ένα γκαράζ, ένα βιότοπο ή ένα ασφαλές καταφύγιο για τους αστροναύτες.
«Οι δυνατότητες είναι ατελείωτες», είπε. «Υπάρχουν τόσες πολλές δυνατότητες χρήσης διαφορετικών υλικών για διαφορετικές εφαρμογές. Υπάρχει απλώς μια πληθώρα ευκαιριών για όποιον θέλει να παίξει στο γήπεδο, πραγματικά».
Ο Έντμουνσον ελπίζει να αποκτήσει πρώτα περισσότερο σεληνιακό ρεγολίθιο, καθώς η NASA εξακολουθεί να εργάζεται με δείγματα από τις αποστολές Apollo και προσομοιωτές που βασίζονται σε αυτά τα δείγματα. Ανυπομονεί επίσης η Άρτεμις να φέρει πίσω δείγματα από διαφορετικά μέρη της σεληνιακής επιφάνειας, επειδή θα παράσχει στην ομάδα της μια ευρύτερη δεξαμενή δειγμάτων ρεγολίθων για ανάλυση.
«Θέλουμε να μάθουμε περισσότερα για διαφορετικές τοποθεσίες στη Σελήνη», είπε. «Πρέπει να κατανοήσουμε τις διαφορές και πώς αυτό μπορεί να επηρεάσει τις διαδικασίες μας».
Γνωρίζοντας αυτό θα είναι ευκολότερο όχι μόνο να δημιουργηθούν σημεία προσγείωσης και ενδιαιτήματα, αλλά και να κατασκευαστούν οδοστρώματα και να ξεκινήσει μια σεληνιακή οικονομία, είπε ο Edmunson.
«Θέλω να υπάρχουν επαρκείς δομές εκεί για να είναι τα πράγματα ασφαλή για το πλήρωμα, οπότε αν θέλουμε να χτίσουμε ένα ξενοδοχείο στη Σελήνη, θα μπορούσαμε», είπε. «Θα μπορούσαμε να έχουμε τουρίστες που πηγαίνουν εκεί, περιοχές εξόρυξης που τραβούν σπάνια γήινα στοιχεία από τη Σελήνη. Θα μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό και να πάρουμε πολλούς πόρους με αυτόν τον τρόπο.
«Θέλω να προχωρήσει η επιστήμη, όπως η κατασκευή ενός ραδιοτηλεσκοπίου στην μακρινή πλευρά της Σελήνης. Θέλω περισσότερες πληροφορίες για περισσότερες από τις διαφορετικές τοποθεσίες γύρω από τη Σελήνη, ώστε να μπορέσουμε να κατανοήσουμε καλύτερα τον τρόπο σχηματισμού της Σελήνης και την ιστορία της Σελήνης. Έχουμε ξύσει μόνο την επιφάνεια εκεί».
Υπάρχουν μέρη της Σελήνης που μπορούν να εξερευνηθούν λεπτομερώς μόνο με προσωπική επίσκεψη, εξήγησε η Edmunson, και είναι ενθουσιασμένη που εργάζεται στο Marshall καθώς αυτή η εξερεύνηση είναι δυνατή.
«Είναι φοβερό να είσαι μέρος αυτού. Ειλικρινά, είναι ο λόγος που σηκώνομαι από το κρεβάτι το πρωί», είπε. «Γεννήθηκα το ’77, οπότε έχασα τις προσγειώσεις του Απόλλωνα στη Σελήνη. Θα ήθελα πολύ να δω ανθρώπους στη Σελήνη κατά τη διάρκεια της ζωής μου και στον Άρη θα ήταν απλά καταπληκτικό».
Η συμβουλή της είναι απλή σε οποιονδήποτε σκέφτεται μια καριέρα σαν τη δική της: Απλώς συνεχίστε την.
«Πολλά εξαρτάται από το πάθος και την επιμονή», είπε. «Αν αγαπάς πραγματικά αυτό που κάνεις και μπορείς να το κάνεις κάθε μέρα, βρίσκεις περισσότερη απόλαυση στην καριέρα σου. Αισθάνομαι ότι κάνω τη διαφορά και με την κατασκευή επιφανειών σε ένα τέτοιο είδος σκηνής αυτή τη στιγμή, νιώθω ότι είναι μια συνεισφορά που θα διαρκέσει για πολύ καιρό».