Σταυροφορίες Στόχευση Διάρκεια και Γεγονότα

Οι Σταυροφορίες ήταν μια σειρά θρησκευτικών και στρατιωτικών εκστρατειών που ξεκίνησαν τα λατινικά χριστιανικά κράτη της Δυτικής Ευρώπης κατά τη μεσαιωνική περίοδο. Αυτές οι εκστρατείες στόχευαν πρωτίστως στην ανακατάληψη και διατήρηση του ελέγχου των Αγίων Τόπων, ιδιαίτερα της Ιερουσαλήμ, που θεωρούνταν ιερός τόπος για Χριστιανούς, Εβραίους και Μουσουλμάνους.

Οι Σταυροφορίες διήρκεσαν αρκετούς αιώνες, ξεκινώντας από τα τέλη του 11ου αιώνα και συνεχίστηκαν στον 13ο αιώνα. Παρακάτω είναι μια λεπτομερής και χρονολογική αναφορά των μεγάλων Σταυροφοριών και των βασικών γεγονότων τους:

1. Πρώτη Σταυροφορία (1096-1099):

• Έναυσμα: Το 1095, ο Πάπας Ουρβανός Β’ κάλεσε σε Σταυροφορία ως απάντηση σε αίτημα του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Αλέξιου Α’ Κομνηνού, ο οποίος ζήτησε βοήθεια ενάντια στην επέκταση των Σελτζούκων Τούρκων στην Ανατολία.
• Γεγονότα: Χιλιάδες Σταυροφόροι, ευγενείς και απλοί άνθρωποι, ξεκίνησαν το ταξίδι προς τους Αγίους Τόπους. Στην πορεία αντιμετώπισαν κακουχίες, μάχες και συγκρούσεις με τους ντόπιους πληθυσμούς. Το 1099, κατέλαβαν με επιτυχία την Ιερουσαλήμ μετά από μακρά πολιορκία, ιδρύοντας τα κράτη των Σταυροφόρων στο Λεβάντε.

2. Δεύτερη Σταυροφορία (1147-1149):

• Έναυσμα: Η κατάληψη της πόλης της Έδεσσας (ένα από τα κράτη των Σταυροφόρων) από τις μουσουλμανικές δυνάμεις.
• Γεγονότα: Ευρωπαίοι ηγέτες, συμπεριλαμβανομένου του βασιλιά Λουδοβίκου Ζ’ της Γαλλίας και του αυτοκράτορα Κόνραντ Γ’ της Γερμανίας, ξεκίνησαν τη Δεύτερη Σταυροφορία. Παρά τις αρχικές επιτυχίες, οι Σταυροφόροι υπέφεραν από εσωτερικές συγκρούσεις και τελικά ηττήθηκαν, πετυχαίνοντας ελάχιστα έως καθόλου εδαφικά κέρδη.

3. Τρίτη Σταυροφορία (1189-1192):

• Έναυσμα: Η πτώση της Ιερουσαλήμ από τις μουσουλμανικές δυνάμεις το 1187, με επικεφαλής τον Σαλαντίν, τον Κούρδο μουσουλμάνο στρατιωτικό ηγέτη.
• Γεγονότα: Ευρωπαίοι μονάρχες, μεταξύ των οποίων ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος της Αγγλίας, ο Φίλιππος Β’ της Γαλλίας και ο Αυτοκράτορας Φρειδερίκος Α’ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, συμμετείχαν σε αυτή τη Σταυροφορία. Αν και δεν ανακατέλαβαν την Ιερουσαλήμ, ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος διαπραγματεύτηκε μια εκεχειρία με τον Σαλαντίν που επέτρεπε στους χριστιανούς προσκυνητές να επισκεφθούν την ιερή πόλη.

4. Τέταρτη Σταυροφορία (1202-1204):

• Έναυσμα: Ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ’ κάλεσε για μια νέα Σταυροφορία για την ανακατάληψη της Ιερουσαλήμ.
• Γεγονότα: Ωστόσο, λόγω πολιτικών και οικονομικών κινήτρων, οι Σταυροφόροι κατέληξαν να λεηλατήσουν τη χριστιανική πόλη της Κωνσταντινούπολης το 1204. Αυτό οδήγησε σε περαιτέρω διαίρεση μεταξύ της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

5. Παιδική Σταυροφορία (1212):

• Γεγονότα: Ένα τραγικό γεγονός που περιλαμβάνει μια ομάδα μικρών Ευρωπαίων παιδιών που εμπνεύστηκαν να αναλάβουν μια Σταυροφορία στους Αγίους Τόπους. Ωστόσο, εξαπατήθηκαν από τους εμπόρους και κατέληξαν να πουληθούν ως σκλάβοι ή να πεθάνουν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους.

6. Πέμπτη Σταυροφορία (1217-1221):

• Γεγονότα: Με επικεφαλής τον βασιλιά Ανδρέα Β’ της Ουγγαρίας και τον Δούκα Λεοπόλδο ΣΤ’ της Αυστρίας, οι Σταυροφόροι επικεντρώθηκαν στην Αίγυπτο, καταλαμβάνοντας πολλές πόλεις αλλά τελικά απέτυχαν να καταλάβουν το Κάιρο, με αποτέλεσμα να προκληθεί αδιέξοδο.

7. Έκτη Σταυροφορία (1228-1229):

• Συμμετέχοντες: Με επικεφαλής τον αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Φρειδερίκο Β’.
• Γεγονότα: Ο Φρειδερίκος Β’ διαπραγματεύτηκε μια συνθήκη με τον Αιγύπτιο Σουλτάνο αλ-Καμίλ, η οποία παρείχε στους Σταυροφόρους τον έλεγχο της Ιερουσαλήμ, της Βηθλεέμ και της Ναζαρέτ χωρίς στρατιωτική νίκη.

8. Έβδομη Σταυροφορία (1248-1254):

• Συμμετέχοντες: Με επικεφαλής τον βασιλιά Λουδοβίκο Θ της Γαλλίας (Saint Louis).
• Γεγονότα: Οι Σταυροφόροι στόχευσαν την Αίγυπτο, αλλά αντιμετώπισαν πολλαπλές ήττες, και ο Λουδοβίκος Θ΄ τελικά αιχμαλωτίστηκε και αργότερα αφέθηκε ελεύθερος με αντάλλαγμα ένα μεγάλο λύτρο.

9. Όγδοη Σταυροφορία (1270):

• Συμμετέχοντες: Και πάλι με επικεφαλής τον βασιλιά Λουδοβίκο Θ της Γαλλίας.
• Γεγονότα: Αυτή η Σταυροφορία στράφηκε εναντίον της Τύνιδας στη Βόρεια Αφρική. Ωστόσο, ο Λουδοβίκος Θ’ πέθανε από ασθένεια κατά τη διάρκεια της εκστρατείας και οι Σταυροφόροι πέτυχαν μικρή επιτυχία.

10. Ένατη Σταυροφορία (1271-1272):

• Συμμετέχοντες: Με επικεφαλής τον Πρίγκιπα Εδουάρδο (αργότερα Εδουάρδο Α’ της Αγγλίας).
• Γεγονότα: Οι δυνάμεις του Εδουάρδου κατάφεραν να καταλάβουν μερικές πόλεις στους Αγίους Τόπους, αλλά η Σταυροφορία ήταν τελικά ασαφής.

Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτών των Σταυροφοριών, τα λατινικά χριστιανικά κράτη στο Λεβάντε αντιμετώπιζαν συνεχείς προκλήσεις και στα τέλη του 13ου αιώνα έχασαν σταδιακά τον έλεγχο των εδαφών τους από τους Μαμελούκους, που ήταν μουσουλμάνοι σκλάβοι-στρατιώτες. Η πτώση της Άκρας το 1291 σήμανε το τέλος της παρουσίας των Σταυροφόρων στους Αγίους Τόπους, αν και αργότερα επιχειρήθηκαν κάποιες Σταυροφορίες. Οι Σταυροφορίες είχαν εκτεταμένες συνέπειες, επηρεάζοντας την ευρωπαϊκή κοινωνία, οικονομία και πολιτισμό, και άφησαν διαρκή αντίκτυπο στις σχέσεις μεταξύ του χριστιανικού και του μουσουλμανικού κόσμου.