Το Πυθαγόρειο Θεώρημα είναι μια θεμελιώδης αρχή στη γεωμετρία που σχετίζεται με ορθογώνια τρίγωνα. Δηλώνει ότι σε ένα ορθογώνιο τρίγωνο, το τετράγωνο του μήκους της υποτείνουσας (η πλευρά απέναντι από τη σωστή γωνία) είναι ίσο με το άθροισμα των τετραγώνων των μηκών των άλλων δύο πλευρών.
Μπορείτε ελεύθερα να αναπαράγεται το άρθρο με μόνη προυπόθεση ενεργό σύνδεσμό προς την πηγή
Μαθηματικά, μπορεί να εκφραστεί ως:
a^2 + b^2 = c^2
Οπου:
- Τα «α» και «β» είναι τα μήκη των δύο μικρότερων πλευρών (τα σκέλη) του ορθογωνίου τριγώνου.
- Το “c” είναι το μήκος της υποτείνουσας.
Αυτό το θεώρημα χρησιμοποιείται συχνά για την επίλυση προβλημάτων που αφορούν ορθογώνια τρίγωνα, όπως η εύρεση μηκών πλευρών που λείπουν ή ο προσδιορισμός του αν ένα τρίγωνο είναι ορθογώνιο τρίγωνο. Έχει εφαρμογές σε διάφορους τομείς, συμπεριλαμβανομένων των μαθηματικών, της φυσικής, της μηχανικής και της αρχιτεκτονικής.
Το Πυθαγόρειο Θεώρημα πήρε το όνομά του από τον αρχαίο Έλληνα μαθηματικό Πυθαγόρα, στον οποίο πιστώνεται η ανακάλυψή του. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το θεώρημα ήταν γνωστό σε διάφορους πολιτισμούς πριν από τον Πυθαγόρα.
Πιθανότατα ανακαλύφθηκε ανεξάρτητα από διαφορετικούς πολιτισμούς, συμπεριλαμβανομένων των Βαβυλωνίων και των Ινδών, πολύ πριν το επισημοποιήσει ο Πυθαγόρας. Το θεώρημα πήρε το όνομά του από τον Πυθαγόρα επειδή αυτός και οι οπαδοί του, γνωστοί ως Πυθαγόρειοι, συνέβαλαν σημαντικά στη μαθηματική ανάπτυξη και εκλαΐκευση του στην αρχαία Ελλάδα γύρω στον 6ο αιώνα π.Χ.