Στις 8 Ιανουαρίου 2015, εκτυλίχθηκε μια ιστορική στιγμή καθώς τέθηκε σε ισχύ η Συμφωνία των Ηνωμένων Εθνών του Παρισιού για την Κλιματική Αλλαγή. Αυτή η συμφωνία ορόσημο σηματοδότησε ένα σημείο καμπής στις διεθνείς προσπάθειες για την αντιμετώπιση του πιεστικού ζητήματος της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Η συμφωνία έθεσε φιλόδοξους στόχους για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, δίνοντας έμφαση στη συλλογική δέσμευση για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και την προστασία του πλανήτη για τις μελλοντικές γενιές.
Μπορείτε ελεύθερα να αναπαράγεται το άρθρο με μόνη προυπόθεση ενεργό σύνδεσμό προς την πηγή
Ιστορικό πλαίσιο:
Οι ρίζες της Συμφωνίας του Παρισιού εντοπίζονται στη Σύμβαση Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (UNFCCC), που θεσπίστηκε το 1992. Ωστόσο, προηγούμενες προσπάθειες για τη δημιουργία μιας συνολικής και δεσμευτικής παγκόσμιας συμφωνίας, όπως το Πρωτόκολλο του Κιότο, αντιμετώπισαν προκλήσεις για την επίτευξη ευρεία συμμετοχή και ουσιαστικές μειώσεις των εκπομπών.
Ο επείγων χαρακτήρας της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής έγινε ολοένα και πιο εμφανής καθώς τα επιστημονικά στοιχεία υπογράμμισαν τις επιζήμιες συνέπειες της αύξησης της παγκόσμιας θερμοκρασίας. Οι εκθέσεις της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) υπογράμμισαν την ανάγκη για άμεση και συντονισμένη δράση για τον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη και τον μετριασμό των επιπτώσεών της στα οικοσυστήματα, τις οικονομίες και τις κοινωνίες.
Διαπραγματεύσεις για τη Συμφωνία του Παρισιού:
Οι διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στη Συμφωνία του Παρισιού πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της 21ης Διάσκεψης των Μερών (COP21) της UNFCCC, που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι τον Δεκέμβριο του 2015. Η συμφωνία αντιπροσώπευε ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα στη διπλωματία, καθώς 196 χώρες ενώθηκαν για να υιοθετήσουν μια κοινή δέσμευση να περιοριστεί η παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας σε πολύ κάτω από τους 2 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, με προσπάθειες να περιοριστεί στους 1,5 βαθμούς Κελσίου.
Βασικά στοιχεία της Συμφωνίας του Παρισιού:
- Εθνικά καθορισμένες συνεισφορές (NDC): Κάθε συμμετέχουσα χώρα δεσμεύτηκε να υποβάλει τους δικούς της εθελοντικούς στόχους μείωσης των εκπομπών, γνωστούς ως NDC. Αυτή η ευελιξία είχε ως στόχο να προσαρμόσει τα διαφορετικά οικονομικά, κοινωνικά και αναπτυξιακά πλαίσια διαφορετικών εθνών.
- Διαφάνεια και λογοδοσία: Η συμφωνία καθιέρωσε ένα ισχυρό πλαίσιο για την παρακολούθηση και την αναφορά της προόδου, προωθώντας τη διαφάνεια και τη λογοδοσία μεταξύ των συμμετεχουσών χωρών.
- Climate Finance: Οι ανεπτυγμένες χώρες υποσχέθηκαν οικονομική υποστήριξη για να βοηθήσουν τις αναπτυσσόμενες χώρες τόσο στις προσπάθειες μετριασμού όσο και στις προσπάθειες προσαρμογής. Αυτή η οικονομική δέσμευση είχε στόχο να αντιμετωπίσει τις δυσανάλογες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στις ευάλωτες κοινότητες.
Επιπτώσεις στο περιβάλλον σήμερα:
Από τότε που τέθηκε σε ισχύ η Συμφωνία του Παρισιού, οι χώρες έχουν σημειώσει διάφορους βαθμούς προόδου στην εφαρμογή των NDC τους. Ορισμένα κράτη έχουν υπερβεί τις δεσμεύσεις τους, ενώ άλλα αντιμετωπίζουν προκλήσεις για την επίτευξη των στόχων τους. Η συμφωνία έχει συμβάλει στην αυξημένη παγκόσμια συνειδητοποίηση της κλιματικής αλλαγής, ενισχύοντας τις τεχνολογικές εξελίξεις και ενθαρρύνοντας τη μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Ωστόσο, οι προκλήσεις εξακολουθούν να υφίστανται και το χάσμα μεταξύ των τρεχουσών προσπαθειών και των απαιτούμενων μειώσεων εκπομπών για την επίτευξη των στόχων της συμφωνίας παραμένει σημαντικό. Φαινόμενα που σχετίζονται με το κλίμα, όπως ακραίες καιρικές συνθήκες, άνοδος της στάθμης της θάλασσας και απώλεια βιοποικιλότητας, συνεχίζουν να υπογραμμίζουν τον επείγοντα χαρακτήρα της περαιτέρω δράσης.
Η Συμφωνία των Ηνωμένων Εθνών του Παρισιού για την Κλιματική Αλλαγή, η οποία τέθηκε σε ισχύ στις 8 Ιανουαρίου 2015, αποτελεί ιστορικό ορόσημο στις διεθνείς προσπάθειες για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας περιβαλλοντικής κρίσης. Ενώ έχει σημειωθεί πρόοδος, η συνεχής συνεργασία, η καινοτομία και η δέσμευση είναι απαραίτητες για την επίτευξη των φιλόδοξων στόχων που θέτει η συμφωνία και για τη διασφάλιση ενός βιώσιμου μέλλοντος για τον πλανήτη. Καθώς ο κόσμος παλεύει με τις συνεχιζόμενες προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής, η Συμφωνία του Παρισιού χρησιμεύει ως υπενθύμιση της συλλογικής ευθύνης για την προστασία του περιβάλλοντος για τις σημερινές και τις μελλοντικές γενιές.